Relaxen in Malawi

10 december 2011

Onze kennismaking met Malawi begon prettig met de relaxte en snelle grensoversteek. We hoefden niet allemaal verschillende loketten af, en we hoefden ook niets te betalen. Alleen een stempel halen in onze paspoorten en dat was het dan. Wel heeft ook Malawi weer de verplichte third party insurance, dus we lopen met een ‘mannetje’ mee die dat voor ons kan regelen. “50 Dollar”, zegt hij als Har in het kantoor staat. “Dacht ’t niet”, is de reactie van Har. Hij legt uit dat we in de 9 landen die we hebben bezocht nooit meer dan 20 dollar hebben betaald voor 2 maanden verzekering! Dat is natuurlijk niet helemaal waar, maar we hebben geen zin om voor 1 weekje Malawi de hoofdprijs te betalen. Er schijnt niet over te praten te zijn, dus we lopen weg uit het kantoor. We kijken nog even rond of we nog een ander mannetje zien en na wat heen en weer gedrentel spreekt eentje ons aan. We lopen met hem mee en we komen in hetzelfde kantoortje uit. Hij neemt plaats achter een bureau en schuift een papier naar Har toe om in te vullen. “We’d like to know the price first, please”, zegt Har waarop de verzekeraar zegt dat ‘t 30 dollar kost. Geinig, in een kwartier tijd gaat er 20 dollar van de prijs af. Misschien moeten we nog een kwartiertje wachten? We praten een hele tijd heen en weer met de verzekeringsman maar het blijft toch echt 30 dollar. Uit principieel gevoel besluiten we om nu maar eens burgerlijk ongehoorzaam te zijn. We zeggen dat we ’t niet doen en lopen naar de auto. “You will get fined if you can’t present your insurance to the police”, zegt de verzekeraar. “The fine is probably cheaper than your insurance, so we’ll take that risk”, zeggen wij stoer. We hebben tenslotte alleen nog maar in Tanzania twee keer een controle gehad waarbij de verzekering getoond moest worden. En aangezien we maar kort in Malawi zullen zijn, besluiten we het erop te wagen. We rijden de poort uit en zijn in Malawi. Na circa 15 kilometer is er een slagboom met politie. “Shit”, zeg ik, “begint ’t nu al?” “Rustig aan, er komt al iemand naar de boom toe lopen om ‘m open te doen”, klinkt het naast me. En inderdaad. Zonder iets aan ons te vragen of ons zelfs maar een blik waardig te keuren, doet een politieman de slagboom open. Wij groeten vriendelijk en rijden rustig verder. “Zo zie je maar, er is geen vuiltje aan de lucht”, zegt Harald. Na nog eens 50 kilometer herhaalt dit ritueel zich. Bij de derde stop – “Jeetje, er zijn hier wel heel veel controles” – komt de politieman wel naar ons toe. Gelukkig alleen om een praatje te maken, zo blijkt al snel. In totaal zijn we in een week zo’n 15 politie controles tegen gekomen, maar bij geen een werd ons naar een verzekering gevraagd.

Onze eerste stop in Malawi is bij de Mushroom Farm vlakbij Livingstonia, een prachtig, op een steile offroadhelling hoog boven Lake Malawi gelegen, gezellige backpakkers accommodatie. Vanaf onze kampeerplek hebben we weids uitzicht over het meer en de omliggende hellingen. De volgende ochtend doen we rustig aan, verwennen onszelf met een voor ons gekookt ontbijt en genieten van de zon en het uitzicht. Ook kletsen we wat met het motorrijdende Britse stel, over hun motorreis van Mombasa richting Kaapstad, voordat we eind van de ochtend weer verder trekken met als bestemming Nyika National Park.

Het landschap van Nyika National Park is prachtig en totaal anders dan we tot nu toe in Afrika gezien hebben. Hier zien we geen grote olifanten, luipaarden (hoewel die er wel schijnen te zitten), leeuwen of giraffen, maar wel zebra’s en diverse soorten bokken die rondlopen in de uitgestrekte grasvlakten op de op een hoogvlakte gelegen glooiende heuvels. 's Avonds krijgen we bezoek van een kudde zebra’s in ons kamp. We zitten in het donker bij het kampvuur (op 2000 meter hoogte is het hier opeens weer behoorlijk koud) als we een diep, gedempt geroffel horen. We kunnen het niet meteen thuisbrengen en schijnen met onze zaklamp over de grasvlakte voor ons kamp. In het schijnsel van de lamp zien we de contouren van bokken en als ze dichterbij komen zien we dat het zebra’s zijn. Ze hangen een paar minuten rond vlakbij ons kamp en gaan er dan weer galopperend vandoor. Weer een grappige, unieke ervaring!

De volgende ochtend huren we twee mountainbikes en maken een fietstocht door het park. Erg lekker om weer eens even actief te zijn en de route is mooi, al zien we geen beesten onderweg. Maar het is wel flink afzien, want we moeten aan het begin van de tocht meteen al een erg steile helling op, die Mariska uiteindelijk maar gewoon op loopt in plaats van fietst. Daarna gaat het wat geleidelijker op en neer, maar we krijgen al heel snel zadelpijn van de heel smalle zadels. Daarom trappen we maar flink door en zijn we anderhalf uur na de start weer terug bij het beginpunt. Twee dagen erna hebben we nog pijn in onze kont!

Na Nyika National Park rijden we weer naar Lake Malawi, naar Nkhata Bay. Gelukkig komen we daar vroeg in de middag aan, want we moeten behoorlijk zoeken naar een camping/lodge waar we met onze auto een beetje leuk kunnen staan. Uiteindelijk vinden we bij de laatste lodge, Nyaja Lodge, die we aandoen een leuke plek, met uitzicht over het meer. De lodge ligt op een helling boven een mooi zandstrandje in een rotsige baai, waar we de volgende dag heerlijk zwemmen en snorkelen. We worden, samen met de andere vijf gasten, door de eigenaar uitgenodigd mee te gaan met een boottochtje op het meer die hij samen met zijn zoon heeft gepland. Die uitnodiging nemen we natuurlijk aan. We varen een stukje langs de prachtige, tropisch begroeide rostkust, kijken toe hoe een visarend visjes uit het water grijpt (hem toegeworpen door de schipper van onze boot) en gaan in een volgend baaitje voor anker om even te zwemmen en te snorkelen. Het snorkelen is niet spectaculair, maar wel mooi: in het heldere, zoete water tussen de rotsen zwemmen grote aantallen kleine vissen, in vele kleuren en vormen. Het is alsof we in een enorm aquarium rondzwemmen.

Als tussenstop tussen Nkhata Bay en Cape Maclear doen we Senga Bay aan. Ook hier vinden we na enig zoeken weer een leuke, aan een eindeloos zandstrand gelegen lodge (Cool Runnings), waar we in de tuin met zowaar een dik groen gras tapijt en prachtige bloeiende bomen ons kamp mogen opslaan.  De volgende ochtend vertrekken we weer, nadat we een heerlijke, lange strandwandeling gemaakt hebben.

Cape Maclear is onze laatste bestemming in Malawi. Het landschap waar we doorheen rijden op weg naar Cape Maclear is prachtig. Ook nu weer vinden we een leuke lodge/camping, waar we onze auto zo goed als op het zandstrand, onder een enorme mango boom parkeren. De rijpe mango’s vallen hier gewoon uit de boom en dus aan fruit geen gebrek. Keerzijde hiervan is dat een mango uit de boom boven op onze laptop valt (net niet op mijn hoofd), maar dat lijkt hij gelukkig goed te overleven. Of misschien toch niet, want de volgende dag begint de laptop kuren te vertonen. Sommige programma’s en internet starten niet meer op en de computer is vreselijk traag. We weten niet of het door de mango komt of dat het een virus is en maken nog snel een back-up van onze harde schijf. Twee dagen later wil de laptop niet eens meer opstarten. Da’s balen, nu kunnen we geen verslagen schrijven en geen foto’s uploaden en wordt mailen en bankzaken checken opeens een stukje lastiger (Wifi is hier namelijk makkelijker te vinden dan een internetcafé met computers!).

Ook in Cape Maclear blijven we een dagje hangen, om wat te kanoen en te snorkelen. Om half 9 ’s ochtends proppen we onze snorkeluitrusting in een tweepersoons kano en peddelen over het bijna spiegelgladde water langs het strand naar een verderop gelegen rotskust. Daar hijsen we de kano een rots op en snorkelen we zo’n 20 minuten tussen de rotsen. Het water is hier minder helder dan in Nkhata Bay, maar de diversiteit aan vissen is groter. Na het snorkelen, rusten we even uit op de rots, met uitzicht over de mooie dichtbegroeide kaap en de baai, waarna we nog een klein stukje verder peddelen naar een klein zandstrandje. Hier leggen we even aan, kijken wat rond en genieten wat van het uitzicht, waarna we weer terug peddelen naar een rotseilandje dat 100 meter van de kust af ligt. Ook hier trekken we de kano weer een rots op en plonzen met snorkelspullen op en aan het water in. Het onderwaterlandschap is hier bijzonder. De grijze rotsen hebben steile, gladde wanden, die bijna loodrecht naar de bodem gaan. In de vele spleten en kloven tussen de rotsen bevinden zich de meeste vissen, vaak in grote scholen bij elkaar. De diversiteit aan vissen is op deze plek zelfs nog groter dan op de vorige snorkelstek en we blijven zo’n drie kwartier rondkijken onder water. Vervolgens weer even opwarmen en uitrusten op de rotsen, waarna we de peddeltocht terug naar de lodge aanvaarden. Inmiddels is er een flink windje opgestoken en we hebben de wind schuin tegen en golven van schuin opzij, dus het is nog een pittig stukje peddelen. Kortom, we hadden een prettig, relaxed weekje in Malawi, met niet al te lange stukken rijden en veel zon en strand. Het voelde als vakantie en dat was precies wat we even nodig hadden!